Patron Szkoły

Patron Szkoły

 

 

 

 

Kardynał Franciszek Macharski urodził się 20 maja 1927 r. w Krakowie. W czasie okupacji hitlerowskiej uczęszczał na tajne komplety. Był uczniem m.in. prof. Zenona Klemensiewicza, który wróżył mu karierę uniwersytecką historyka lub literaturoznawcy. Po wojnie 18-letni Franciszek wstąpił do Krakowskiego Seminarium Duchownego. 2 kwietnia 1950 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk księcia metropolity Adama Sapiehy. Przez sześć lat do 1956 r. był wikarym w parafii pw. Świętych Szymona i Judy Tadeusza w Kozach koło Bielska-Białej. Później studiował we Fryburgu w Szwajcarii, gdzie uzyskał doktorat z teologii pastoralnej. W latach 1970-78 był rektorem w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie.

 

30 grudnia 1978 r. Papież Jan Paweł II powołał ks. Franciszka Macharskiego na metropolitę krakowskiego. 6 stycznia 1979 r. otrzymał on sakrę biskupią. Jego zawołaniem biskupim stały się słowa „Jezu, ufam Tobie”. W tym samym roku, 30 czerwca Jan Paweł II nadał bp Macharskiemu godność kardynalską.

 

Szacunek wiernych kardynał zaskarbił sobie w czasie stanu wojennego, kiedy niestrudzenie walczył o prawa internowanych i ich rodzin. W 1981 r. po zamachu na Jana Pawła II poparł organizatorów Białego Marszu, który na znak solidarności z walczącym o życie papieżem przeszedł ulicami Krakowa.

 

Po 1989 r. kard. Macharski zaangażował się we wspieranie inicjatyw charytatywnych, podejmowanych na rzecz chorych, niepełnosprawnych, bezdomnych, samotnych matek oraz ludzi starszych. Wielokrotnie apelował o pomoc dla ofiar klęsk żywiołowych m.in. poszkodowanych w powodzi w 1997 r., dla ofiar wojny w Ruandzie, dotkniętych trzęsieniem ziemi w Turcji i Iranie.

 

Jeden z jego wieloletnich współpracowników kardynał Kazimierz Nycz (obecnie ordynariusz diecezji warszawskiej) podkreślał, że kard. Macharski „jest obdarzony szczególną intuicją społeczną”. „Ta intuicja jest zapewne wyniesiona od kard. Sapiehy, a przejawia się we wrażliwości na sprawy biednych, matek samotnie wychowujących dzieci i w obronie nienarodzonych” – twierdził bp Nycz.
Kard. Macharski był członkiem watykańskich Kongregacji: ds. Duchowieństwa, ds. Wychowania Katolickiego, ds. Biskupów, ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego oraz Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów oraz członkiem Rady Kardynałów i Biskupów w Sekretariacie Stanu ds. kontaktów z państwami. W Episkopacie Polski – członek Rady Stałej.
Kardynał Macharski powołał tygodniki katolickie: krakowską edycję „Gościa Niedzielnego” i „Źródło”, założył diecezjalne Radio Mariackie – dziś Radio Plus. W 1998 r. podjął decyzję o rozbudowie Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach.

 

Dzięki jego staraniom Telewizja Kraków transmituje w każdy piątek mszę dla chorych odprawianą w łagiewnickim sanktuarium.

Kiedy w 2002 r. po ukończeniu 75 lat kardynał Macharski zgodnie z prawem kanonicznym złożył rezygnację na ręce Jana Pawła II, papież poprosił go o dalsze kierowanie Archidiecezją. „Niech z Bożą pomocą kontynuuje” – napisał wówczas Jan Paweł II.

 

Kard. Macharski lubił podróżować. Był miłośnikiem muzyki poważnej. Był znany z fascynacji nowinkami technicznymi. Miał telefon komórkowy, nie stronił od pracy na komputerze i internetu. Kiedyś wyznał dziennikarzom, że nie zdobył się jednak nigdy na zakup telewizora. Czytał prasę. Był niezwykle życzliwy dla dziennikarzy. Uwielbiał dzieci. Słynął z poczucia humoru i dystansu do siebie.
W kontaktach z wiernymi był bardzo bezpośredni i ciepły. Tego ciepła wierni mogli doświadczyć, gdy w nocy po śmierci Jana Pawła II razem z nimi czuwał niemal do rana w modlitwie pod papieskim oknem. Do uczestników mszy dziękczynnej za pontyfikat Jana Pawła II na krakowskich Błoniach przysłał z Rzymu sms-a: „Jestem z Wami przy Świętym Piotrze. Tu i tam wasz”. Był jednym z trzech polskich kardynałów uczestniczących w konklawe, które wybrało następcę Jana Pawła II – Benedykta XVI.

 

Ksiądz kardynał został Kawalerem Orderu Uśmiechu, a w 2000 r. otrzymał tytuł Małopolanina Roku. Był honorowym obywatelem wielu miast m.in. Chorzowa, Nowego Targu, Wadowic, Mszany Dolnej. Otrzymał doktoraty honoris causa m.in. Uniwersytetu Jagiellońskiego i Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, a także Katolickiego Uniwersytetu w Taipei na Tajwanie i Uniwersytetu Adamson w Manili na Filipinach.

 

Jedyne świeckie odznaczenie, jakie przyjął, to najwyższe niemieckie odznaczenie dla obcokrajowców, nadane mu przez prezydenta Niemiec Johannesa Raua za działania na rzecz pojednania polsko-niemieckiego – Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą.

 

Ksiądz Kardynał zmarł 2 sierpnia 2016 roku, został pochowany w Katedrze Wawelskiej.